Złożone warunki formatowania tworzone z użyciem formuł

W Excelu formatowanie będziesz mógł uzależnić od wyniku zwracanego przez formułę. W zasadzie możesz budować dowolne formuły, jednak warunek jest następujący: zwracanymi wartościami muszą być PRAWDA lub FAŁSZ – odpowiednio 1 i 0.

Aby zbudować warunek oparty na formule, w oknie dialogowym Formatowanie warunkowe z pierwszej listy po lewej wybierz pozycję Formuła jest. W polu po prawej powinna się znaleźć formuła.

Rys. 1. Tworzenie warunku opartego na formule

Polecenie Formatowanie warunkowe znajdziesz na karcie Narzędzia główne, w sekcji Style. Po wybraniu tego polecenia wskaż na liście Nowa reguła. Zobaczysz okno dialogowe jak na rysunku 48, w którym wybierz opcję Użyj formuły do określenia komórek, które powinieneś sformatować.

Przy budowaniu warunków opartych na formułach pamiętaj o kilku podstawowych zasadach:

Nie możesz bezpośrednio odwoływać się do danych zgromadzonych w innych arkuszach lub skoroszytach (aby ominąć to ograniczenie, najwygodniej jest zdefiniować nazwę dla analizowanego zakresu komórek).
Istotne znaczenie ma podawanie odpowiedniego adresowania komórek wewnątrz składni formuły. Adresowanie bezwzględne powinno być stosowane tylko wówczas, gdy formuła dla każdej komórki z formatowanego zakresu ma mieć te same odwołania (np. $A$1:$A$5). Jeżeli Excel ma dostosować odwołanie w formule do położenia każdej komórki wewnątrz formatowanego zakresu, powinieneś użyć adresowania względnego (np. A$1). Rola odpowiedniego adresowania odwołań zostanie szerzej wyjaśniona przy prezentowaniu konkretnych rozwiązań w dalszej części publikacji.
Formatowanie warunkowe doskonale sprawdza się przy definiowaniu warunków opartych na datach i wartościach czasu. Pamiętaj, że daty to kolejne liczby, począwszy od 1 stycznia 1900 r., a czas to ułamki dziesiętne określające część doby.