Tworzenie prezentacji w OpenOffice cz. 1.

Tworzenie prezentacji w Impress należy do jednej z najmocniejszych stron pakietu. Składnik ten w niczym nie ustępuje konkurencji, co więcej, zdarza się, że ją przewyższa. Po uruchomieniu OpenOffice Impress widzimy autopilota. Znajdują się w nim trzy podstawowe opcje: pusta prezentacja, na podstawie szablonu, otwórz istniejącą prezentację. Podejrzewam, że na samym początku wybierzemy pierwszą opcję. Ciekawa jest także druga, jednakże w podstawowej wersji Impress nie dysponuje zbyt wielką liczbą szablonów. Możemy to zmienić, ściągając je z Internetu. Osobiście polecam tutaj interesujący serwis OOExtras (http://ooextras.sourceforge.net/). Zwiększanie możliwości pakietu zostanie omówione w dalszej kolejności.

Proponuję, żeby wybrać pierwszą opcję i kliknąć od razu utwórz. Wyświetla się podzielony na trzy podstawowe części dokument. Z lewej strony jest okno o nazwie slajdy, które posłuży nam do nawigowania pomiędzy poszczególnymi slajdami. Z tym że zajmuje ono zdecydowanie za dużo miejsca. Dlatego sugeruję jego zmniejszenie. Pomiędzy nim a znajdującym się po prawej stronie (czyli środek ekranu) oknem widok slajdu jest ramka, za pomocą której możemy dokonać pożądanej operacji. Według mnie najważniejsze jest właśnie okno widok slajdu, w którym to będziemy dokonywać edycji pojedynczych slajdów. Stąd postulat jego powiększenia. Możemy także zmniejszyć znajdującą się po lewej stronie zakładkę z zadaniami. Tym sposobem zyskujemy przestrzeń roboczą.

Tworzenie prezentacji proponuję rozpocząć od ustawienia podstawowego tła. Zakładam, że chcemy zrobić w pełni multimedialną, robiącą spore wrażenie prezentację, a nie kilka tabelek na białym tle. Ze znajdującego się na górze menu Format wybieramy opcję strona, a następnie zakładkę tło. Podstawową opcją jest wypełnienie. Na początku naszej pracy będzie tam zapewne opcja brak. Oczywiście zmieniamy ją. Mamy do wyboru:

- kolor,

- gradient,

- kreskowanie oraz

- mapę bitową.

Wybór należy oczywiście do nas. Muszę przyznać, że jest w czym wybierać. Na potrzeby niniejszego poradnika wybrałem gradient (liniowy purpura i zieleń) Tym sposobem mamy tło. Oczywiście zapytani o to, czy zastosować wybrane tło dla wszystkich slajdów, wybieramy tak. Alternatywą jest zastosowanie tego kroku pod koniec pracy. Dotyczy to osób, które nie będą w stanie się zdecydować na tło w tym momencie pracy. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby uczynić to później, w celu dopasowania tła do poszczególnych elementów. To już kwestia gustu i aktualnej weny twórczej.

Jeśli nie mamy pomysłu na slajd tytułowy, który jest jednym z ważniejszych elementów naszej pracy, zaczynamy edycję od drugiego slajdu. Musimy go najpierw wstawić. Można tego dokonać, klikając górne menu wstaw i opcję slajd bądź klikając prawym przyciskiem myszki w obszarze roboczym tabelki slajdy i wybierając z menu podręcznego opcję nowy slajd. We wspomnianej tabelce pojawi się miniaturka drugiego slajdu. Tym sposobem widzimy już dwa małe prostokąty. Możemy przejść do tworzenia prezentacji.

Wskazówki pozwoliłem sobie pogrupować w kilka podstawowych działów, które związane są ze stojącymi przed nami możliwościami.

1. Podstawowy pasek narzędziowy

Znajdujący się na samym dole pasek narzędziowy stanowi jedno z podstawowych narzędzi pracy w Impress. Podejrzewam, że zdecydowana większość naszej twórczości będzie kreowana z jego użyciem. Przejdźmy do jego omówienia. Domyślnie zawiera on 24 przyciski, spośród nich wiele to grupy funkcji zawierające w sobie dużą liczbę opcji. Wskażę tutaj na najważniejsze z nich:

- zaznacz – służy do zaznaczania obiektów,

- linia – za jej pomocą tworzymy linię prostą. Jeżeli chcemy się upewnić, że linia jest prosta, to w trakcie jej robienia używamy jeszcze klawisza shift,

- prostokąt – jak nazwa wskazuje tworzymy prostokąty. Domyślnie mają one włączone wypełnienie kolorem, który wyłączamy w pasku na samej górze,

- elipsa – podobnie jak wyżej, tylko inna figura geometryczna,

- tekst – wstawiamy pole tekstowe. Prawdopodonie jedna z najczęściej wykorzystywanych funkcji,

- krzywa – ten przycisk umożliwia nam dostęp do 8 opcji. Są one związane z krzywymi i wielokątami, możemy również uzyskać tutaj dostęp do linii malowanej ręcznie – odpowiednika ołówka z painta. Generalnie opcja przydatna dla osób pracujących dużo z grafiką,

- łącznik – tutaj mamy aż 12 opcji. Wszystkie one dotyczą łącznika, czyli elementu odpowiadającego za połączenie obiektów znajdujących się na slajdzie. Wydaje mi się, że jest to bardzo niedoceniana opcja, ponieważ podobny efekt możemy uzyskać, stosując zwykłą linię. Z tym że mamy tutaj do czynienia z niezwykłą precyzją. Reasumując, jeśli chcemy wskazać na związek między dwoma elementami i ma to być precyzyjne połączenie, to używamy tej opcji,

- kształty – dzięki temu klawiszowi mamy możliwość wstawienia 22 różnych kształtów (figur geometrycznych), począwszy od wycinka koła, a na imitacji kartki z zagiętym rogiem skończywszy,

- symbole – 18 symboli, wśród nich różnego rodzaju klamry, buźki, nawiasy, puzzle,

- strzałki blokowe – 26 strzałek, które są wykorzystywane najczęściej jako graficzna prezentacja różnego rodzaju relacji, bardzo przydatne,

- kształty blokowe – 28 figur geometrycznych, a w zasadzie brył, opcja przypominająca poprzednie,

- objaśnienia – przycisk z 7 „dymkami” rodem z komiksów,

- gwiazdki – kilkanaście gwiazdek i innych wymyślnych figur geometrycznych

- punkty – opcja ważna dla osób pragnących zmodyfikować proste lub krzywe,

- punkty sklejania – niezwykle rzadko wykorzystywana, związana ze szczegółową charakterystyką obiektów,

- fontwork – opcja bardzo przypominająca WordArt z naszego nielubianego pakietu konkurencji,

- pozostałe opcje związane są ze zmianą atrybutów obiektów czy wstawianiem grafiki do prezentacji. Nie będziemy się nimi teraz zajmować, tym bardziej że poradnik służy raczej osobom początkującym.

2. Tabelka zadania. Wspominałem o niej, kiedy mówiłem o optymalizacji obszaru roboczego. Zawiera ona cztery zakładki:

- wzorce stron – znajdują się tutaj przykładowe schematy tła stron. Jak już wcześniej wspominałem, schematów nie ma w pakiecie zbyt wiele. W każdym razie jest kilka ciekawych. Godne zastanowienia. Ciekawe jest to, że mamy do pomocy opcje: dostępne w tej prezentacji, ostatnio używane, dostępne do użytku. Niezwykłe udogodnienie, szczególnie po zwiększeniu możliwości pakietu,

- układ – w przypadku tej zakładki z całą pewnością nie można narzekać na brak możliwości wyboru. Układ stron to preferowany układ elementów na slajdzie bądź slajdach. Te elementy to np. tytuł, pola tekstowe, różnego rodzaju kolumny i wykresy. Można się obyć bez stosowania tej opcji i wszystko zrobić samemu. Niemniej przydatne dla leniwych, niemających pomysłu lub po prostu śpieszących się. Naturalnie można zastosować zarówno dla całości prezentacji, jak i pojedynczego slajdu, wystarczy kliknąć prawym przyciskiem myszki na odpowiedni schemat i wybrać np. opcję zastosuj do zaznaczonych slajdów,

- animacja niestandardowa – kiedy chcemy uzyskać animowany efekt na wybranym elemencie, używamy właśnie tej opcji. Wybór jest naprawdę pokaźny, to samo dotyczy zresztą atrybutów efektów. Polecam eksperymentowanie,

- przejście slajdu – jedna z ciekawszych opcji w każdym programie do prezentacji. Mianowicie tworzymy świetne slajdy, nawet animowane, a przejście pomiędzy nimi miałoby być nieefektowne? Tak się nie może stać, stąd opisywana właśnie opcja. Efektów jest naprawdę dużo. Możemy zastosować inny efekt dla każdego slajdu, wreszcie jeden dla wszystkich. Sądzę, że ta opcja zadowoli nawet najbardziej wymagającego użytkownika.

W ten sposób omówiłem kilka podstawowych dla Impress opcji. Mam nadzieję, że będą one pomocne w codziennej pracy. Omówienie pozostałych, bardziej szczegółowych opcji oraz przydatne w pracy z prezentacjami porady znajdą się w kolejnych częściach poradnika.

Przemysław Żarnecki